"Why did you not come to my house?". Van mijn a propos gebracht door de verwijtende toon die uit de telefoon sneert stamel ik een excuus. Als ik opgehangen heb en met Arno, Joep en Marieke onze huisgemaakte maaltijd vervolg schiet me te binnen dat we wel langs zijn geweest. Ze was alleen niet thuis.

We zijn in Kirgizie, en verblijven in het kleine stranddorpje Tamchy bij een familie thuis die kamers verhuurt aan toeristen. De oma des huizes heeft heerlijk voor ons gekookt, beter dan wat we in de meeste restaurants gekregen hebben. We waren hier terechtgekomen via CBT, een Kirgizisch netwerk van gidsen en families die kamers verhuren of maaltijden bereiden voor toeristen. Het idee is dat zo de toeristen-euro's niet naar de hoofdstad verdwijnen. Inderdaad betalen wij onze gastvrouw direct. Wij vinden het wel leuk om bij mensen thuis te komen. Deze organisatie regelt ook onze 8-daagse wandeltocht--de gids, horse man en nomaden in wiens yurts we zullen verblijven onderweg zijn ook bij CBT aangesloten. In Tamchy was ook een CBT kantoor, gerund door een vrouw die heel goed Engels sprak. Ze had ons uitgenodigd bij haar thuis, maar toen we haar op gingen zoeken was ze er niet. Vandaar haar telefoontje nu...

Tamchy is een erg klein dorpje aan de noordkust van het meer Issyk Kul. De tocht hierheen was erg mooi, door een steile kloof met bergen aan alle kanten. Het enige minpuntje was dat we op de stuiterende achterbank van een minibusje zaten, en we bij elk gat in de weg tegen het plafond knalden. O ja, en de dronken Rus die ons moppen vertelde over Amerikanen, condooms en kamelen. Daar hadden we ook wel zonder gekund.

Maar het is hier echt prachtig! Het meer ligt op 1700 meter hoogte, dus eindelijk is het iets koeler, maar gelukkig niet te koud om te zwemmen. Het water is helder en echt lekker, en de besneeuwde toppen van het Tien Shan gebergte die op de achtergrond boven het meer uit torenen maken het uitzicht echt bijzonder. Deze "Hemelse Bergen" vormen de grens met China, en hebben zelfs een paar pieken van meer dan 7000 meter! Het is gek om naar die sneeuw te kijken terwijl we hier in zwemkleren op het zandstrand liggen. De zon is erg fel, maar gelukkig is er een ondernemend jongetje die ons een parasol verhuurt. Het strand lijkt wel een beetje op Zandvoort in de zomer, met natuurlijk een aantal verschillen. De mannen dragen strakke zwembroeken, zoals in Italie. De dames bedekken hun bikini's met halfdoorschijnende omslagdoeken. Op het strand staan yurts en lopen kamelen. En natuurlijk de spectaculaire sneeuwbergen op de achtergrond. Na de hitte van Uzbekistan is het heerlijk om hier in de bergen een relaxdagje aan het strand te hebben!

Twee dagen eerder, in de Kirgizische hoofdstad Bishkek, kwamen in alle vroegte Arno en Joep aan in het hostel. Erg leuk om na zo'n lange tocht opeens bezoek te hebben, en het voelt al snel weer als een van onze eerdere vakanties samen. Bishkek is wel leuk, beetje rustig, veel bomen met schaduw en vooral wat meer variatie aan eten. We zijn een avond met ons vieren naar een lekker Italiaans restaurant gegaan, daar waren we wel aan toe na al het Uzbeekse schapenvet. Uiteindelijk zijn we niet meer overland naar Kirgizie gegaan, wat we eerder wel van plan waren. In plaats daarvan zijn we met Kyrgyzstan Air Company van Tashkent naar Bishkek gevlogen. Daardoor hebben we wel de mooie Fergana vallei gemist. Maar we hebben onze maagjes ook een 3 dagen durende reis overland bespaard.

Inmiddels zijn we in Karakol, het voormaligePrzewalsk, aan het oostelijke puntje van het meer. We zijn 5409 km van huis, en het voelt ook dichter bij China. De mensen zien er anders uit, en ook aan het eten merk je het. Deze stad, opgericht in de 19e eeuw door Russische kolonisten, werd begin 20e eeuw hernoemd naar Nikolaj Przewalski, die hier ook begraven ligt. In de Soviet-tijd was deze stad verboden voor buitenlanders, maar nu hebben we meer toeristen gezien dan in lange tijd. Iedereen komt hier voor de machtige bergen, waar onze voeten over een paar dagen mee kennis zullen maken. Morgenochtend vroeg gaan we de beroemde veemarkt van Karakol bekijken, waar we denk ik toch geen kameel of schaap gaan kopen (maar wie weet). Daarna vertrekken we naar Bokonbayevo, een klein dorpje aan de zuidkust van het meer. Vanuit daar zullen we onze 8-daagse voettocht door de Tien Shan starten. Twee passen van meer dan 3800 meter, zomerweides, yurts en zelfs een warmwaterbron wachten op ons. Tot ziens aan de overkant!